بر اساس مطالعات جديد؛
کشف ژنهای مرتبط با بیش فعالی
محققان علوم پزشکی در دانشگاه سچنوف SECHENOV روسیه اعلام کردند ژن هایی را کشف کرده اند که در ابتلای فرد به اختلال بیش فعالی و نقص توجه یا ADHD دخالت دارند.
به گزارش سرويس بين الملل خبرگزاري صدا و سيما به نقل از پایگاه اينترنتي یورک الرت، محققان علوم پزشکی در دانشگاه سچنوف SECHENOV روسیه اعلام کردند ژن هایی را کشف کرده اند که در ابتلای فرد به اختلال بیش فعالی و نقص توجه یا ADHD دخالت دارند.
این ژن ها به رمز گشایی پروتئین هایی که در ایجاد این اختلال در سیستم عصبی دخالت دارند کمک می کنند.
محققان روس در این مطالعه ژنوم خانواده های متعددی را که در آنها کودکان مبتلا به بیش فعالی وجود داشت بررسی کردند. اختلال بیش فعالی و نقص توجه بین 3 تا 30 درصد جوامع را مبتلا می کند.
دانشمندان روس می گویند ابتلا به بیش فعالی به سبب تغییراتی در ساختمان ژن های رمز گشاینده پروتئین هایی ایجاد می شود که در انتقال پیام های عصبی در دستگاه عصبی دخیلند.
دکتر یوگنی اسویرین Evgeniy Svirin و همکارانش می گویند ژن هایی همچون AAED1 و ATAD2 در ابتلا به بیش فعالی نقش دارند. نتایج بررسی این محققان احتمالا به تولید داروهایی برای کنترل اختلال یاد شده خواهد انجامید.
بر اساس اين گزارش، اختلال کم توجهی- بیش فعالی یک کم توانی و اختلال رفتاری – رشدی است و به این معناست که فرد مبتلا برای متمرکز کردن توجه خود دچار مشکل است.
این دشواری در تمرکز میتواند در شرایط گوناگون جلوه های گوناگون داشته باشد. ADHD کوتاه شده Attention Deficit Hyperactivity Disorder است که معنای آن “اختلال کم توجهی – بیش فعالی” است. اما همه کسانی که “بیش فعالند” به این بیماری مبتلا نیستند.
اختلال کم توجهی-بیش فعالی شکل های گوناگونی دارد. عادی ترین نوع آن به شکل دشواری در تمرکز، دشواری در کنترل رفتارهای ناگهانی و بیش از حد فعال بودن جلوه گر میشود.
نوع کمتر عادی آن اینست که فرد مبتلا دچار مشکل تمرکز پیدا کردن است اما حرکات پیش بینی نشده انجام نمی دهد. این شکل از اختلال، به کوتاهی ADD و یا گاهی AD(H)D خوانده میشود. شکل سوم این اختلال تنها بیش فعالیتی یا فزون کُنشی و رفتارهایی است که انگیزه آنی دارند و بدون فکر قبلی انجام داده میشوند. این اختلال بیشتر در کودکان دیده میشود و اغلب یا از بین میرود و یا بعدا تبدیل میشود به شکل ترکیبی اختلال کم توجهی-بیش فعالی یا ADHD .
برای نمونه فرد مبتلا به این اختلال ممکن است در رعایت وقت و یا داشتن کنترل لازم به روی وسایل خود دشواری داشته باشد. فرد هم چنین در دسته بندی و جدا کردن احساسات خود دشواری دارد زیرا هرآنچه که شنیده و یا دیده می شود تاثیری یکسان بر او دارد. دستورالعمل های طولانی و پیچیده و راه اندازی وسایل گوناگون نیز برای او به آن سادگی نیست که برای افرادی است که این اختلال را ندارند.
همین مشکل با به پایان بردن کاری که شروع شده نیز به چشم میخورد. فرد مبتلا به اختلال کم توجهی- بیش فعالی اغلب بیشتر از دیگران دچار بی قراری و ناآرامی میشود.
بسیاری از کسانی که به این اختلال دچارند به راحتی به خیال بافی می پردازند و به چیزهای دیگری فکر می کنند غیر از آنچه که در پیش روی خود دارند، مانند انجام درس و مشق خود یا سخنرانیای که باید درآن شرکت کنند ویا قرار ملاقاتی که باید درآن حاضر شوند.اختلال کم توجهی-بیش فعالی خود را به شکل های گوناگون جلوه گر می سازد.
هرچه خواسته های بیشتری از فرد انتظار برود، به همان اندازه “اختلال کم توجهی-بیش فعالی” ممکن است مانعی برای او احساس شود. اینکه نتواند کم توانی خود را هدایت و کنترل کند ممکن است باعث بدفهمی شده و فرد را مستاصل سازد و به نوبه خود منجر به کشمکش با اطرافیان شود. از آنجایی که مدارس و محل های کار اغلب شرایط مناسبی برای کم توانی فرد فراهم نمی سازند، کم توانی فرد ممکن است تشدید شود.